میتو کندری 8 ص

تعداد صفحه : 19
ميتوكندري ميتوكندري يك ارگان به شكل عصا درآمده است كه با قدرت زايندگي در سلول، قابليت تبديل اكسيژن و مواد مغذي به آدنوزين تري فسفات (ATP) مطرح شده است. ATP يك انرژي شيميايي رايج در سلول است كه قدرت فعاليت هاي سوخت و سازي سلول ها را دارد. اين فرآيند كه تنفس هوازي ناميده مي شود، دليل اكسيژن استنشاق كردن جانواران است. بدون ميتوكندري (ميتوكندري منحصر به فرد)، جانورهاي بزرگتر احتمال دارد كه وجود نداشته باشند. زيرا سلول هاي آنها فقط قادرند كه به دست آورند انرژي را از تنفس بي هوازي (در غياب اكسيژن). فرآيندي كه نمي رسد به بهره وري از تنفس هوازي. در حقيقت ميتوكندري سلول ها را قادر مي كند كه توليد كنند ATP را 15 بار بيشتر از زماني كه مي توانستند در نبودن ميتوكندري توليد كنند. و اجتماع جانواران، مثل انسان ها، به ميزان زيادي از انرژي براي زنده ماندن نياز دارند. شمار ميتوكندري هايي كه در سلول موجودند بستگي به نيازمندي هاي سوخت و سازي در سلول دارد. و ممكن است در محدوده ي يك واحد بزرگ ميتوكندري تا هزاران ارگان باشد. ميتوكندري ها، كه تقريباً در همه ي يوكاريوت ها پيدا مي شوند، شامل گياهان، جانوران، قارچ ها و آغازيان؛ به اندازه ي كافي بزرگ هستند براي ديده شدن با ميكروسكوپ نوري و اولين بار در سال 1800 كشف شدند. نام اندام مسكوك بود به منعكس كردن راهي كه آنها ببينند اولين دانشمندان براي مشاهده ي آنها، رسته اي از كلمات يوناني براي نخ (ريسمان) و گرده (دانه). در سال هاي بعد براي كاشفانشان، ميتوكندري ها بودند به طور عادي، معتقد بودند به انتقال صفات ارثي. آن نبود تا اين كه در نيمه سال 1950 هنگامي كه شيوه مجزا كردن اندام هاي سالم رشد يافته بود و فهميده شد وظايف ميتوكندري. ساختار استادانه درست شده ي ميتوكندري، براي يك اندام در حال كار خيلي اهميت دارد. (شكل 1 را ببينيد).